همه‏گیری شناسی اختلالات روان پزشکی در استان لرستان (۱۳۸۰)

مقدمه: بار اختلالات روان پزشکی در کشورهای پیشرفته تا حد زیادی با پرسش نامه های غربالگری و مصاحبه های بالینی ساختاریافته شناسایی شده است؛ ولی بار اختلالات روان پزشکی در کشور ما محدود و تعداد مطالعات انجام شده در این زمینه اندک است. برنامه‏ریزی برای ارائه خدمات اساسی بهداشت روان به افراد، نیازمند آگاهی از وضعیت موجود بیماری های روانی در جامعه است. این مطالعه با هدف بررسی همه‏گیری‏شناسی اختلالات روانی در افراد بالای 18 سال در مناطق شهری و روستایی استان لرستان در سال 1380 انجام گرفت. مواد و روشها: نمونه مورد مطالعه به روش تصادفی خوشه‏ای و منظم از بین خانوارهای موجود استان لرستان انتخاب گردید و با تکمیل پرسش نامه اختلالات عاطفی و اسکیزوفرنیا (sads) توسط کارشناسان روان شناسی در استان، جمعاً 546 نفر مطالعه شدند و براساس معیارهای طبقه‏بندی dsm-iv، تشخیص‏گذاری اختلالات صورت گرفت. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد شیوع انواع اختلالات روان پزشکی در استان 05/19 درصد بوده که این شیوع در زنان 81/23 درصد و در مردان 29/14 درصد بوده است. اختلالات اضطرابی و خلقی به ترتیب با 46/12 و 48/3 درصد، شایع‏ترین اختلالات روانپزشکی در استان بود. شیوع اختلالات روان پریشی در این مطالعه 48/1 درصد، اختلالات عصبی- شناختی 47/1 درصد و اختلالات تجزیه‏ای 18/0 درصد بوده است. در گروه اختلالات خلقی، افسردگی اساسی با 2/2 درصد و در گروه اختلالات اضطرابی، اختلال اضطراب منتشر با 68/5 درصد شیوع بیشتری داشته ‏است. نتیجه گیری: در این مطالعه 36/11 درصد افراد تحت بررسی دچار حداقل یک اختلال روان پزشکی بوده‏اند. شیوع اختلالات روان پزشکی در استان در افراد گروه سنی 60-24 سال با 57/14 درصد، افراد طلاق گرفته یا جدا شده با 25 درصد، افراد ساکن در شهر خرم آباد با 85/14 درصد، افراد دارای تحصیلات عالی با 51/19 درصد و افراد بازنشسته با 75/18 درصد بیش از گروه های دیگر بوده است. لذا نتایج این تحقیق مسئولیت سیاست گذاران و برنامه ریزان بهداشتی استان لرستان و کشور را در رابطه با تدوین برنامه های عملی و اجرایی بهداشت روان بیش از پیش روشن می سازد.